104. Zanim zima się skończy

No hej no hejj

Witajcie towarzysze. Jak tam nowy rok xD? 

Tym razem nie pisałam przez.... 3 miesiące. Nie tak źle. Wymówek nie mam, ale chyba nie są potrzebne bo ostatnio mówiłam, że będę tu zaglądać w zupełnie losowych odstępach czasowych, więc nie zdziwcie się jeśli kolejny post pojawi się jutro, a następny w czerwcu. 

Trochę więcej problemów jest z moim instagramem, gdzie również nic się od grudnia nie pojawiło... i to po prostu moje lenistwo, nie chciało mi się edytować fotek. Ale jakie wielkie to lenistwo, zważając, że nawet miałam trochę zdjęć przerobionych i po prostu musiałam je wybrać, przesłać i wstawić. No przez 3 miesiące ciągle tego nie zrobiłam, a ostatnie posty to zdjęcia jeszcze z wakacji. I mam tych zdjęć z wakacji do wstawienia całą masę + trochę zdjęć z jesieni + no i jeszcze z zimy, ale te przynajmniej w końcu przerobiłam i będę mogła je wstawić... Uznajmy, że pory roku na moim instagramie nie istnieją.

Dobra dobra, rozgadałam się o instagramie, a jesteśmy na blogu i tutaj.. pory roku w jakimś stopniu chyba jeszcze istnieją, dlatego coraz mniej śniegu za oknem i fakt, że zaczął się marzec, pospieszają mnie do napisania tego postu. Z zimowymi zdjęciami.

Nie zrobiłam ich w tym roku dużo, chociaż i tak pewnie za dużo jak na jeden post. No, ale zima to była niezła. Co prawda na święta śniegu zabrakło, ale już styczeń bieeeelutki. Przed moim domem stanęło nawet iglo, zbudowane przez mojego brata i tatę, ja za bardzo się z domu nie wychylałam. No, ale kilka razy (dosłownie) wyszłam i trochę fotek popstrykałam. W sumie głownie to robiłam zdjęcia widoczków, bo ani roślin nie ma, ani robaczków, ani gdzie postawić petshopa, żeby zdjęcie było ciekawe, no wszędzie biało i jeszcze zimno w nos, a ośnieżone góry zawsze ładnie wyglądają.

No, ale chyba moje ulubione zdjęcia były zrobione przed domem, na samochodzie. A są to śnieżynki.

Zawsze podziwiałam te zdjęcia płatków śniegu w wielkim przybliżeniu, tak że było je dokładnie widać, a tu proszę, wychodzę przed dom i mogę je zobaczyć gołym okiem i sama zrobić im zdjęcia. Chociaż żałuję, że nie mam jakiegoś obiektywu, z którym wyglądałoby to jeszcze lepiej. Tak więc chodziłam wokół samochodu, robiąc zdjęcia i nie mogąc się nadziwić czemu są takie wielkie i dobrze widoczne.

 No i zrobiłam jeszcze parę zdjęć z Oskarem, nie widać tutaj płatków tak dobrze, ale i tak je ubóstwiam.

A no i udało się też kilka uchwycić na petku.

Hmm o czym by tu jeszcze dzisiaj napisać... Nie wiem, niby minęły 3 miesiące, ale jak się tak pisze to nie wiadomo co się w tym czasie wydarzyło. OH. Mam 16 lat. Okay, niezwykłe, czy coś jeszcze....... O, ostatnio zaczęłam malować✨, tzn w soboty spędzam teraz czas w pracowni mojej mamy, która prowadzi zajęcia plastyczne, no więc się z nią zabieram i sobie coś tam maluję i przy okazji mogę wyjść do lumpeksów. W sumie bardziej interesuje mnie to niż malowanie XD. No nie byłam w mieście przez 4 miesiące, więc teraz korzystam. Jeśli chodzi o malowanie, jest to całkiem przyjemne, ale też strasznie wkurzające i nie mam żadnych pomysłów co malować, więc nie wiem ile to potrwa. Moje pierwsze dzieło to typowy widoczek z górami i jeziorkiem, który skutecznie odstraszył mnie od nieba, gradientów, odbić w wodzie, gór też, malowałam go praktycznie od początku chyba z 5 razy, aż farba zaczęła pękać, nie polecam malowania na kartonie. No i nie skończyłam tego obrazu i raczej nie zamierzam, chyba następnym razem ulepię coś z gliny.

Ale przynajmniej upolowałam trochę ciuchów w lumpach, ahh ale mi tego brakowało, uwielbiam edukację zdalną i nie mam jakiejś wielkiej potrzeby wychodzenia czy spotykania się, ale lumpeksów to mi jednak brakowało.

No dobra to chyba tyle na dzisiaj, mam nadzieję, że nie tęskniliście za bardzo i nie będziecie jeśli znów zniknę, chociaż coś czuję, że niedługo coś napiszę. Może trochę jesiennych zdjęć na wiosnę? A za niedługo rocznica...

Cześć ;p

A no i piszcie co tam u was, ja się czuję jakbym ostatni post pisała tydzień temu, ale może u was coś ciekawego się wydarzyło, całusy~